www.wszystkoopsach.fora.pl

owczarek'ab · Wysłany: Sob 11:04, 20 Mar 2010 Temat postu: Warto przeczytać.

Dlaczego warto adoptować "Staruszka"?

Najczęściej zadawane pytania

Dlaczego ja mam rozwiązywać czyjś problem? Jeżeli pies był tak cudowny dlaczego się go pozbyli?
Dorosłe psy tracą dom z wielu przyczyn. Najczęściej nie z przyczyn złego zachowania psa lecz w wyniku problemów opiekuna psa. Wielu ludzi sądzi, ze psy trafiające do schroniska są genetycznie i psychicznie gorsze. Często rasowe, dobrze wychowane i użyteczne psy trafiają do schroniska, gdyż nabywano je w nieprzemyślanym impulsie i nie chce się już za nie nadal ponosić odpowiedzialności. Inne przyczyny bezdomności dorosłych psów to: śmierć lub choroba opiekuna, zmiana pracy, nowe dziecko, przeprowadzka do miejsca gdzie nie ma możliwości utrzymywania psa, alergie. Zmiana stylu życia : spodziewany małżonek nie lubi psów.

Jaka przewagę mają dorosłe psy nad młodymi lub szczeniętami?
Dorosłe psy oddawane do adopcji maja za sobą już trening posłuszeństwa i obyczajów domowych. Niektóre psy nagle wyrwane z dotychczasowego środowiska, w nieznanym i trudnym otoczeniu schroniska mogą o tym chwilowo zapomnieć - niemniej w nowym, normalnym domu szybko wróci im pamięć. Były już nauczone co znaczy "nie wolno", wiedzą jak szanować meble, dywany, buty itp. One już żyły już w domowej społeczności, wiedzą co znaczy być częścią stada, umieją współżyć z ludźmi i w większości przypadków z innymi psami. Dorosłe psy - szczególnie te, które tego już zaznały - doceniają ludzką miłość i uwagę i wiedzą jak na nie zasłużyć. Dorosłe psy pozwalają ci spokojnie, po dniu pracy, przeczytać gazetę siedząc cicho obok. Są też chętnymi towarzyszami do spacerów na smyczy, aportowania itd. Na koniec: dorosłe psy są "znanym towarem" , łatwo ocenić ich zachowanie i temperament, a także wielkość, gdyż już nie rosną.

Czy jest jakaś dobra przyczyna by adoptować starszego psa zamiast szczenięcia, które ma całe życie przed sobą?
Na ogół każdy kto przychodzi do schroniska szuka szczenięcia, albo młodego psa (trzy lata lub mniej). Przez adopcję starszego psa wyrażamy współczucie i szacunek dla życia w każdym wieku, jak również protest przeciwko bezmyślnemu niehumanitarnemu rozmnażaniu psów, czy to dla zysku czy dla zabawy. I tak jak szczenię ma całe życie przed sobą tak starszy pies też ma przed sobą całą resztę swojego życia. Ty możesz dać temu psu wspaniała resztę tego życia sprawiając równocześnie sobie i swojej rodzinie wiernego towarzysza.

Czy starsze psy nie wymagają więcej kosztów na weterynarza?
Kontrola weterynaryjna i leczenie potrzebne są w każdym wieku. Zanim zaadoptujesz starszego psa otrzymasz wszelkie uwagi na temat jego zdrowia od weterynarza. Jeżeli dowiesz się, że pies ma jakieś problemy ze zdrowiem zdecydujesz czy zechcesz go adoptować i czy stać cię na finansowe zaangażowanie w leczenie.

Czy starsze psy maja jakieś "specjalne wymagania"?
Po oszacowaniu zdrowia psa przez weterynarza będziesz wiedzieć jaką kondycję pies prezentuje i czy wymaga jakiejś specjalnej troski. Jeżeli jest zdrowy jego wymagania nie są inne niż młodego psa: dobre żywienie, ruch (choć nie tak intensywny jak u młodego), regularne wizyty u weterynarza.

Czy nie jest prawdą, że starszego psa nie można już niczego nauczyć?
Psa można uczyć w każdym wieku. Stare przysłowie: "nie można starego psa nauczyć nowych sztuczek" jest całkowitą nieprawdą. Znamy przypadek 10-letniego suczki, uznawanej przez poprzednich opiekunów za głupią, która po adopcji do nowej rodziny, w wieku 14 lat wygrywała nagrody w klasie posłuszeństwa.

Jak długo dorosły pies będzie się przyzwyczajać do nowego domu?
Każdy dorosły pies ma indywidualny zestaw doświadczeń tak więc trudno przepowiedzieć jak długo będzie trwać jego dostosowanie. Dodatkowo, jeżeli pies był w schronisku jego przykre doświadczenia mogą sprawić, że będzie zdezorientowany. Wiele psów zapomina wówczas o domowych zwyczajach. Staranie, cierpliwość i kochająca wyrozumiałość sprawią, że pies zapomni o przykrych doświadczeniach a przypomni sobie to czego go nauczono. To może być kilka dni, kilka tygodni lub kilka miesięcy.

Ja właśnie straciłem swojego psa. Co będzie jeśli ja stracę innego wkrótce po tym jak go adoptuję?
Smutek jest bardzo osobistą sprawą. Sa ludzie, którzy czują, ze dając dom bezdomnemu, starszemu psu spłacają dług wobec swojego utraconego przyjaciela i to koi ich ból. Wiedzą też o tym, że adopcja uratowała psa od dalszych cierpień lub szybkiej śmierci i ta pozytywna świadomość pozwala się łatwiej pogodzić z własną stratą. Rozważ też że w żadnym wieku nie ma gwarancji długich lat życia. Jakość czasu spędzonego razem może czasem znaczyć więcej niż ilość.

Dziesięć głównych powodów by zaadoptować dorosłego psa.
1. Starsze psy nie załatwiają się na podłogę.
2. Starsze psy już nie ząbkują i nie będą żuć twoich butów albo gryźć mebli w miarę jak dorastają.
3. Starsze psy potrafią się lepiej skupić, gdyż zdążyły już złagodnieć. Dlatego też potrafią uczyć się szybciej.
4. Starsze psy nauczyły się co oznacza słowo 'nie'. W przeciwnym wypadku nie zdążyły by się zestarzeć.
5. Starsze psy szybciej dopasowują się do sytuacji, ponieważ zdążyły się już nauczyć jak zostać członkiem stada przez umiejętne porozumiewanie się z resztą grupy.
6. Starsze psy potrafią odpowiedzieć uczuciem, natychmiast gdy tylko znajdą nowy, kochający dom. Potrafią być wdzięczne za drugą daną im szansę.
7. Widzisz co bierzesz: w odróżnieniu od szczeniąt, starsze psy zdążyły już uformować swój wygląd i osobowość. Szczenięta często rozwijają się zupełnie inaczej niż sugerował ich wczesny wygląd.
8. Starsze psy sa gotowe natychmiast zostać towarzyszami życia, gotowe do pieszych, samochodowych wycieczek i do każdego innego twojego ulubionego rekreacyjnego zajęcia.
9. Starsze psy pozostawiają ci więcej wolnego czasu gdyż są mniej wymagające niż szczenięta z którymi trzeba się bawić i ciągle nimi zajmować.
10. Przy starszych psach wyśpisz się lepiej, gdyż sa one dostosowane do trybu ludzkiego życia i nie trzeba ich w środku nocy karmić, głaskać, ani wyprowadzać.

źródło: [link widoczny dla zalogowanych]

Niechciane i odrzucane.
Dlaczego warto adoptować psa "specjalnej troski"?

Staruszki, trójłapki, psy ślepe lub głuche oraz schroniskowi weterani - one mają najmniejsze szanse na dom. Już znalezienie nowego opiekuna dla zdrowego kilkuletniego kundelka bywa trudne, a co dopiera dla takich "kalek". Goście schroniska omijają je wzrokiem, ich ogłoszenia nie przyciągają uwagi - ludzie są uprzedzeni. Czy słusznie? Czy te psy rzeczywiście mają dużo większe wymagania niż "normalne"? Niekoniecznie!

Staruszek wymaga MNIEJ

Czego obawiają się ludzie przy adopcji dorosłego lub starszego psiaka? Częstym argumentem jest to, że starszy pies nie przywiąże się do nowych właścicieli, nie przyzwyczai do nowych warunków. Psy to jednak bardzo elastyczne stworzenia, obdarzone niesamowitymi zdolnościami przystosowawczymi. Gdyby nie to, większość z nich umierałaby wkrótce po trafieniu do schroniska, a tak się przecież nie dzieje. Nawet rozpieszczane wcześniej pupilki przyzwyczajają się do tych ciężkich warunków. Dlaczego miałyby sie więc nie przystosować do LEPSZYCH? Pies po przejściach często potrafi docenić szczęście, które go spotkało i przywiązuje ię do nowego właściciela nawet mocniej niż pies wychowany od szczeniaka.
Starsze psy mają już ukształtowane charaktery. Można więc wybrać takiego, którego temperament najbardziej nam pasuje. Taki pies nie wymaga wychowania od podstaw, a jedynie nauczenia zwyczajów panujących u nas w domu. Dorosłe zwierzaki są znacznie mniej absorbujące niż szczenięta i młode psy. Staruszki są na ogół bardzo spokojne i mają małe wymagania. Nie potrzebują długich spacerów ani wymyślania urozmaiconych zabaw. Taki pies będzie dobrym kompanem dla osoby starszej lub takiej, która nie może poświęcić psu zbyt wiele czasu i uwagi. Bywają jednak także bardzo dziarskie staruszki. Tak więc miłośnicy energicznych stworzeń także znajdą coś dla siebie w tej psiej grupie wiekowej. Czego wymagają staruszki? Większą wagę należy przywiązywać do zdrowia pupila, gdyż z wiekiem organizm słabnie i mogą pojawić się różne schorzenia. Pamiętajmy jednak, że zachorować może każdy pies niezależnie od wieku. W przypadku staruszków to ryzyko jest trochę większe.

Jakiego psa możemy nazwać seniorem?
Producenci psich karm twierdzą, że seniorem jest już siedmioletni pies. W przypadku psów ras olbrzymich starość potrafi się zacząć nawet wcześniej. Ale przy psach średnich i małych 7 lat to zaledwie wiek średni! Przed takim psem jeszcze wiele lat życia. Nawet wilki w niewoli w dobrych warunkach mogą żyć 14-19 lat.

Weterani bezdomności

Niektóre psy mają szczęście w nieszczęściu i znajdują nowe domy w niedługim czasie po trafieniu do schroniska. Inne gubią się w tłumie innych nieszczęść i czekają miesiącami lub nawet latami.
Wiele wzbrania się przed adopcją takich zwierząt obawiając się, że po długim pobycie w schronisku stają się "spaczone". To prawda, że schronisko jest trudną szkołą i czasem zmusza psa do walki o swoje prawa. Jednak opinia o "spaczeniu" jest mocno przesadzona. Tu także dużo więcej zależy od charakteru danego zwierzaka niż od czasu, które spędził on w schronisku.
W internecie można znaleźć wiele pięknych historii o psach, które znalazły domy po pięciu, dziesięciu, a w jednym przypadku po dziewiętnastu (!) latach pobytu w schronisku. (Historia Liska, który znalazł dom po 19 latach była opisywana na łamach psich czasopism, m.in. tutaj [link widoczny dla zalogowanych] oraz na forum dogomania.pl)

Adoptuj brzydala

De gustibus non est discutandum - o gustach się nie dyskutuje. Jednak prawdą jest, że niektóre psy podobają się większości, a inne przez ogół uważane są za brzydkie. Dlaczego warto adoptować brzydala? Z jednej strony - bo on ma mniejsze szanse na dom. Jeśli my mu nie pomożemy, może dożyć swoich dni w schronisku. Z drugiej strony - brzydale i pokraki potrafią wzbudzić zainteresowanie i pytania, co to za oryginalna rasa. Można więc dumnie obnosić się po osiedlu z jedynym w Polsce przedstawicielem rzadkiej rasy "norweski pies na lemingi" Oto Bambaryłek (obecnie Fiodor) - "najbrzydszy pies w schronisku". Cztery lata czekał na nowy dom i się doczekał. Jego nowi opiekunowie są nim zachwyceni i twierdzą, że wcale nie jest brzydki.

Trójłapki

Czy trójłapki są kalekami? Nie! Przynajmniej one wcale tak nie uważają, ich pobratymcy też nie.
Zwykle już w niedługim czasie po stracie łapy trójłapki uczą się sprawnie poruszać. Niektóre bywają nawet zwinniejsze od przeciętnego czworonoga!

Łatek-Trójłapek (zdjęcie po lewej) wciąż czeka na dom w warszawskim schronisku.

W szukaniu mu domu pomaga mu aktorka Joanna Liszkowska
http://www.youtube.com/watch?v=sV9ODl1FMpk

Vega (zdjęcie poniżej) to trójłapa sunia owczarek niemiecki adoptowana ze schroniska.
Jest wspaniałym przyjacielem i czujnym stróżem.
Uwielbia ganiać po ogrodzie, a im szybciej biegnie, tym mniej widać, że brakuje jej jednej łapy.

Co ciekawe, zdarzają się nawet psy poruszające się bez większych problemów na DWÓCH łapach:

Faith (po angielsku "Wiara"), która urodziła się bez przednich łap: http://www.youtube.com/watch?v=aZsV4R3XJKk

Dwułapy Dominic - ma dwie prawe łapki http://www.youtube.com/watch?v=UXPJJeISuXo

Psy głuche

Jedyna różnica między psem głuchym i normalnym jest taka, że... nie słyszy. Czasem trudno to zauważyć i głuchota wychodzi na jaw dopiero po dłuższym czasie w nowym domu. Głuchota utrudnia trochę komunikację z takim zwierzakiem, ale jak wiadomo psy lepiej niż na komendy słowne reagują na gesty.
Głuchego psa można z powodzeniem szkolić w różnych kierunkach. Największy problem z głuchym psem jest taki, że nie można go przywołać z odległości, kiedy nie patrzy w naszą stronę. Najlepiej więc nauczyć podopiecznego, żeby sam z siebie często na nas patrzył, ewentualnie nie spuszczać go ze smyczy na otwartej przestrzeni. Biorąc pod uwagę, ile normalnych psów "głuchnie" po spuszczeniu ze smyczy - pies faktycznie głuchy może wcale nie być większym problemem. W domu można przywoływać psa np. na klepnięcie w podłogę - pies ciałem wyczuwa drgania podłoża.
Harald (zdjęcie poniżej) został adoptowany w wieku ok 13 lat, spędziwszy w schronisku ponad 6 lat. W domu okazało sie że Harald nie słyszy lub niedosłyszy (czasem, rzadko reaguje na gwałtowne dźwięki). Czy to w czymś przeszkadza? Nie! Tylko nie ma sensu na niego krzyczeć, jak coś przeskrobie.

Anglojęzyczna strona poświęcona postępowaniu z głuchymi psami: [link widoczny dla zalogowanych]

Psy niewidome

Pierwsze chwile ślepego psa w nowych warunkach mogą być ciężkie. Musi on powoli rozpracować, co gdzie się znajduje, gdzie są przejścia, a gdzie są przeszkody. Po tym, zazwyczaj krótkim ,okresie przystosowawczym - można się zdziwić, jak rewelacyjnie pies sobie radzi.

Psy są bardzo inteligentnymi zwierzętami i bardzo szybko się uczą rozkładu pomieszczeń i mebli. Po znanym terenie poruszają się tak, jakby widziały - czasem naprawdę można się zdziwić, kiedy okazuje się, że normalnie zachowujący się pies jest całkowicie niewidomy.

Ślepaczki nie raz nabywają też umiejętności chodzenia po schodach i wskakiwania na meble.
Jeśli więc nie mamy tendencji do przemeblowywania mieszkania co kilka tygodni ani do częstych przeprowadzek - nie powinniśmy się bać adopcji takiego pieska.

Autorką jest wolontariuszką na warszawskim Paluchu.
źródło: [link widoczny dla zalogowanych]

Jeśli macie jakieś ciekawe artykuły o adopcji, wklejajcie!
Proszę Admina o przyklejenie..